Archiwum obejmuje pieśni i opowieści zarejestrowane podczas wypraw ku ludziom we wsiach polskich na Bukowinie Rumuńskiej, w Naddniestrzu i Mołdawii, a także w województwie Pomorskim i Zachodniopomorskim.
Pani Józefa mieszka we wsi Węgorza koło Nowogardu w Zachodniopomorskiem. Repertuaru uczyła się jako nastolatka, w „centrali” − od mamy, jej sióstr i innych śpiewających. Na Pomorze Zachodnie przyjechała wraz z mężem zaraz po ślubie, w wieku 19 lat, „płacząc dwa tygodnie, dzień i noc”. Przywiozła ze sobą zeszyty. Jako młoda dziewczyna podjęła się wprowadzania „nowej tradycji” − śpiewu pogrzebowego wśród lokalnej społeczności. Od kilkunastu lat pani Józefa już nie śpiewa na pogrzebach. Film − obok pieśni śpiewanych z towarzyszeniem znakomitego muzyka, Jacka Hałasa, w pełnych wersjach − zawiera m.in. opowieści o tym, jak śpiewało się w „centrali”, jak ten szczególny repertuar zdobywał stopniowo uznanie wśród osadników na „terenach zachodnich”, jaki przebieg miały spotkania pogrzebowe, jak powstawała utworzona przez panią Józefę grupa śpiewacza, a także: dlaczego zanikła we wsi tradycja śpiewu.
